Ansjovis als nooit tevoren
Facts & figures
Getaria
In Getaria, een klein vissersdorp in de Spaanse regio Cantabrië, doen de mannen het zware werk op zee. De vrouwen blijven achter en repareren de kapotte netten, gewapend met schaartjes en een buideltje naaigerei. Een mooi, vredig beeld – maar dat was een paar jaar geleden wel anders.
Vangstmethode
De vissers in Getaria speuren vanaf zogenaamde purse-seine-boten naar scholen ansjovis. Hebben ze er een gevonden, dan spannen ze er een net omheen. Als ze dat net aan de onderkant dichttrekken, vormt het een soort mandje.
Meer koeien dan mensen
Pal aan de Cantabrische Zee, tussen uitgestrekte stranden en heuvels waar meer koeien dan mensen wonen, ligt de Spaanse stad Getaria. Naast van de visserij leven de 12.000 inwoners er voornamelijk van het toerisme, en dat begrijp je direct als je er bent: vooral het oude centrum van de kustplaats is schilderachtig mooi.
Ansjovis
Klein van stuk, maar krachtig van smaak – dat is de ansjovis ten voeten uit. Het diertje heeft qua uiterlijk wel wat weg van de haring en komt uit een grote familie van meer dan 140 subsoorten die over de hele wereld te vinden zijn. Hij eet plankton en jonge visjes, en is net als de sardine een vette vis. Deze Cantabrische variant is iets groter dan onze Argentijnse ansjovis.
‘Alleen als we verantwoord werken kunnen we van de vis blijven genieten’
Voor ansjovisvisser Nemesio is het een sport om zo duurzaam mogelijk te vissen. ‘We leven in een geweldig land, we hebben prachtige stranden, een wilde zee en heerlijke vis. Tegelijkertijd is dat alles wat we hebben, dus als we het willen doorgeven aan de volgende generatie, moeten we blíjven werken aan de toekomst.’
