We vangen al eeuwenlang vis. De daarmee gepaarde technieken zijn in de loop der tijd steeds moderner geworden. Hoe meer vis men in een korte tijd vangt, hoe meer opbrengsten. Echter, dit betekent dat we de laatste jaren veel meer hebben gevangen dan dat de zee aankan. Duurzame vangsttechnieken zijn belangrijk voor het voortbestaan van de visbestanden. De meest voorkomende vangsttechnieken staan hieronder uitgelegd.
Er zijn verschillende methodes om vis met de lijn te vangen. Onder ‘lijngevangen’ verstaan we ‘met de hengel’ gevangen en ‘longline’ (lange lijnen met korte zijlijnen). Over het algemeen kunnen we vissen met lijnen als duurzaam beschouwen, aangezien bij deze vistechniek geen bodemschade plaatsvindt en de bijvangst beperkt blijft.
Voor het vissen met netten bestaan enkele varianten. Bij alle methodes is de maaswijdte van groot belang voor de selectie van de soort en voor de gewenste maat vis.
Kieuwnetten
Een kieuw is een muur van netten die middels drijvers staande wordt gehouden. Vissersboten zetten ze uit om ze later weer op te halen. Vissen zwemmen in de muur en blijven met hun kieuwen in het net hangen. Deze methode wordt in het algemeen als duurzaam beschouwd omdat bijvangsten beperkt zijn en er geen bodemschade plaatsvindt.
Drijvende netten
Bij deze methode wordt een muur van netten voortgesleept door de boot, waarbij drijvers en verzwaarde onderlijnen het net strak houden.
Fuiken
Fuiken worden veelal toegepast in zoete wateren. De vis zwemt de fuik in en komt gevangen te zitten in de volgende kamer; terugzwemmen is niet meer mogelijk.
Purse seine
Elektronische apparatuur aan boord lokaliseert een school vissen, waarna met behulp van de boot een groot net met een grote boog rondom de groep vissen wordt gelegd. Als de vis is ingesloten, wordt de onderlijn van het net aan gespannen, zodat de vis vast komt te zitten in een soort zak.
Boomkor
Middels deze techniek wordt er door de boot aan weerszijden een groot sleepnet uitgezet dat met een stalen balk door de voortstuwing van het vaartuig over de bodem beweegt. De methode wordt vooral ingezet voor het vangen van platvis als bijvoorbeeld tong en schol, maar ook bij de garnalenvangst. Het gebruik van de boomkor ligt de laatste jaren behoorlijk onder druk omdat deze methode schadelijk is voor het bodemleven. Kleinere korren (meer schepnetten) worden gebruikt voor het vangen van oesters en mosselen (bodemcultuur). Deze visserij wordt erkend als duurzaam.
Flyshoot
Een net wordt aan lange lijnen door de boot voortgetrokken, waarbij de lijnen de vis opschrikken en het net in drijven. De effectiviteit is minstens zo groot als bij de boomkor maar de bodemschade wordt beperkt.
Pelagische trawl
Deze techniek wordt toegepast in de waterkolom voor het vangen van pelagische (diepzee)soorten vis als bijvoorbeeld haring, makreel en sardines. Een groot net wordt achter de boot aan getrokken om de scholen vis binnen te halen.
Bodemtrawl
Een net met drijvers en gewichten worden voortgetrokken door de vissersboot. De trawl wordt opengehouden door twee stalen platen, scheerborden genoemd. Deze methode heeft invloed op de bodem en is door de grote bijvangst niet erg selectief.
Korven
Korven worden veel gebruikt voor het vangen van kreeften en zeekat. Vissen met korven wordt erkend als een duurzame vangstmethode.
Duurzame vangsttechnieken zijn belangrijk voor het voortbestaan van de visbestanden.
Kweken op land
In afgesloten bassins wordt vis gekweekt op het land. Doordat er geen connectie is met de wilde soorten, wordt deze kweekmethode meer duurzaam bevonden dan kweken in zee.
Kweken in zee
Nadat kleine visjes groot zijn gekweekt in bassins op het land, worden ze verplaatst naar kooien in zee. Ondanks positieve ontwikkelingen, wordt deze kweektechniek als minder duurzaam beschouwd; kweeksoorten kunnen ontsnappen en zich vermengen met wilde soorten.
